Η χρήση υποκατάστατων του αυτoγενούς μοσχεύματος στη διαχείριση των περιεμφυτευματικών μαλακών ιστών

Συντονιστής: Δημήτριος Παπαδημιτρίου

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η σημασία της ποσότητας των μαλακών περιεμφυτευματικών ιστών είναι πλέον τεκμηριωμένη όχι μόνο για λόγους αισθητικής, αλλά και για τη διατήρηση της υγείας και τη μακροχρόνια σταθερότητα του θεραπευτικού αποτελέσματος. Γι’ αυτό και η αύξησή τους αποτελεί, σε πολλές περιπτώσεις, κρίσιμο συστατικό της επιτυχίας.
Το ελεύθερο ουλικό μόσχευμα και το μόσχευμα συνδετικού ιστού είναι οι δύο τεχνικές που χρησιμοποιούνται συχνότερα. Όταν συγκρίνονται οι δύο αυτές τεχνικές, το ελεύθερο ουλικό μόσχευμα υπερέχει στη δημιουργία ή αύξηση των κερατινοποιημένων περιεμφυτευματικών ιστών, ενώ το μόσχευμα συνδετικού ιστού πλεονεκτεί, όταν στόχος είναι η αύξηση του όγκου των μαλακών ιστών.
Η χρήση αυτόλογου ιστού έχει ως κύριο μειονέκτημα την ανάγκη για μία δεύτερη χειρουργική θέση. Η δότρια θέση ευθύνεται για την πλειονότητα των μετεγχειρητικών επιπλοκών και νοσηρότητας. Επιπλέον, η διαθέσιμη ποσότητα ιστού είναι συγκεκριμένη και, συχνά, ανεπαρκής σε όγκο ή φτωχής ποιότητας.
Αυτά τα μειονεκτήματα οδήγησαν την έρευνα σε εναλλακτικές λύσεις για την αντικατάσταση του αυτόλογου ιστού. Το πρώτο υποκατάστατο που χρησιμοποιήθηκε ήταν το δερματικό αλλογενές μόσχευμα. Πριν μερικά χρόνια δημιουργήθηκε και παρουσιάστηκε μία μήτρα κολλαγόνου (Fibro-Gide®, Geistlich Pharma AG), ως υποκατάστατο του μοσχεύματος συνδετικού ιστού. Το καινοτόμο αυτό βιοϋλικό αυτό έχει επιδείξει ευνοϊκές μηχανικές και βιολογικές ιδιότητες, ενσωμάτωση στον ιστό και πολύ καλά κλινικά αποτελέσματα.
Μεταξύ άλλων θα απαντηθούν τα ακόλουθα ερωτήματα:
-Είναι αξιόπιστα τα κλινικά αποτελέσματα που μπορούμε να πετύχουμε με τα υποκατάστατα για την αύξηση των μαλακών ιστών γύρω από εμφυτεύματα;
-Ποια πλεονεκτήματα έχει η χρήση τους και ποιες είναι οι ενδείξεις;
-Γιατί να προτείνει τελικά ο κλινικός οδοντίατρος στον/στην ασθενή του ένα υποκατάστατο αντί της χρυσής σταθεράς, που είναι το αυτογενές μόσχευμα;